του Βασίλη Μαυρόπουλου
Το κακό για την ιταλική ομάδα και τον Γερμανό οδηγό άρχισε όταν στη ζωή τους μπήκε το 2005 η Reanault με τον Φερνάντο Αλάνσο. Ήταν η χρόνια που η γαλλική ομάδα με την αμμέριστη βοήθεια του νέου τότε Ισπανού οδηγού έσπασε (χωρίς να αντιμετωπίσει ιδιαίτερη αντίσταση) την κυριαρχία της Ferrari. Ήταν η χρονιά που άρχισε η κατρακύλα για τους Κόκκινους και τον Μίκαελ Σουμάχερ. Μία κατρακύλα σε μια κατηφορά που ακόμη διανύουν. Και οι δυο τους. Ο Σουμάχερ, τώρα, ως οδηγός της Mercentes. Μια αναλαμπή υπήρξε για τη Ferrari, όταν το 2007 επέστρεψε στον τίτλο με πρωτοστάτη οδηγό τον Κίμι Ραικόνεν. Από εκεί και πέρα το χάος. McLaren, Brawn GP, και τα τελευταία δύο χρόνια η Red Bull την έχουν "καταπιει".
Φέτος, στο πρωταθλημά που διανύουμε ως τώρα παρακολουθούμε τους Τιφόζι να παραπέουν. Τα κόκκινα αυτοκίνητα δεν μπορούν σε κανέναν αγώνα να κινηθούν σε ρυθμό εφάμιλλο με τις Red Bull (ο Σεμπάστιαν Φέτελ είναι, ήδη, το αδιαφιλονίνητο φαβορί και για τον φετινό τίτλο) κατά κύριο λόγο, αλλά και τις Mclaren (με τον Λιούις Χάμιλτον να παρακολουθεί από κοντά τη μάχη του πρωταθλήματος οδηγών) κατά δεύτερο λόγο. Και αν δεν ήταν ο Αλόνσο, να σώζει τα προσχήματα με την τέταρτη ή πέμπτη θέση που καταλαμβάνει συνήθως στους αγώνες φέτος, η Scuderia Ferrari θα βολόδερνε στις τελευταίες θέσεις του πρωταθλήματος κατασκευαστών. Μια λαμπάδα στο μπόι του Ισπανού δε βλάπτει να ανάψουν στην ιταλική ομάδα...
Υ.Γ. Το προσόν ενός μεγάλου άντρα είναι να ξέρει πότε δεν τον παίρνει να συνεχίσει. Ο Μίκαελ Σουμάχερ ξέρει; Ρητορική ήταν η ερώτηση, κρίνοντας από το γεγονός ότι η αγάπη του για τη Φόρμουλα 1 και τον ενεργό ρόλο που θέλει να έχει στους αγώνες του έχει θολώσει το μυαλό.
Πόσο απογοητευμένοι μπορεί να νιώθουν οι απανταχού φίλοι των Τιφόζι; Από το κακό στο χειρότερο πάει μια ομάδα που κάποτε δεν είχε αντίπαλο στη Φόρμουλα 1. Ξεκινούσε το πρωτάθλημα και όλοι έψαχναν κατευθείαν τον δεύτερο. Αυτά και για το πρωτάθλημα κατασκευαστών, αλλά και γι' αυτό των οδηγών (μην ξεχνάμε ότι εκεί σχεδόν μόνιμος πρωταθλητής ήταν κάποτε ο Σουμάχερ).
Το κακό για την ιταλική ομάδα και τον Γερμανό οδηγό άρχισε όταν στη ζωή τους μπήκε το 2005 η Reanault με τον Φερνάντο Αλάνσο. Ήταν η χρόνια που η γαλλική ομάδα με την αμμέριστη βοήθεια του νέου τότε Ισπανού οδηγού έσπασε (χωρίς να αντιμετωπίσει ιδιαίτερη αντίσταση) την κυριαρχία της Ferrari. Ήταν η χρονιά που άρχισε η κατρακύλα για τους Κόκκινους και τον Μίκαελ Σουμάχερ. Μία κατρακύλα σε μια κατηφορά που ακόμη διανύουν. Και οι δυο τους. Ο Σουμάχερ, τώρα, ως οδηγός της Mercentes. Μια αναλαμπή υπήρξε για τη Ferrari, όταν το 2007 επέστρεψε στον τίτλο με πρωτοστάτη οδηγό τον Κίμι Ραικόνεν. Από εκεί και πέρα το χάος. McLaren, Brawn GP, και τα τελευταία δύο χρόνια η Red Bull την έχουν "καταπιει".
Υ.Γ. Το προσόν ενός μεγάλου άντρα είναι να ξέρει πότε δεν τον παίρνει να συνεχίσει. Ο Μίκαελ Σουμάχερ ξέρει; Ρητορική ήταν η ερώτηση, κρίνοντας από το γεγονός ότι η αγάπη του για τη Φόρμουλα 1 και τον ενεργό ρόλο που θέλει να έχει στους αγώνες του έχει θολώσει το μυαλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου