Ο Παναθηναϊκός απάντησε στο 3-0 του Ολυμπιακού, το momentum και το πλεονέκτημα έδρας άλλαξαν χέρια και ο Βασίλης Σκουντής γράφει για τη σημασία των.. supporters (όχι της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ, αλλά) των συνηθισμένων πρωταγωνιστών.
Από την εποχή του three-peat των Λέικερς, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, μου έχει μείνει μια έκφραση που έγινε τότε πολύ της μόδας, διότι τη χρησιμοποιούσαν συνεχώς ο Τζάκσον, ο Κόμπε και ο Σακίλ: το περιβόητο supporting cast, που είναι απαραίτητο για να πλαισιώσει τις μεγάλες πριμαντόνες, οι οποίες προφανώς δεν θα υιοθετούσαν ποτέ τη δεδηλωμένη επιθυμία της ντίβας Γκρέτα Γκάρμπο «να μείνω μόνη μου»!
Χθες το βράδυ στο Νέο Φάληρο, ο Μαυροκεφαλίδης δεν είχε ούτε το καθαρό μάτι, του οποίου την ύπαρξη θεώρησε αυτονόητη ο Ντούντα στη συνέντευξη Τύπου της Τρίτης, αλλά ούτε και το αγριεμένο που υποσχέθηκε ο ίδιος. Ο περιβόητος τρίτος άνθρωπος και οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας (τύπου Έρτσεγκ, Χαλπερίν, Μαυροκεφαλίδη) που του περίσσευαν στα προηγούμενα τρία ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, δεν πήραν βίζα για τον αγωνιστικό χώρο και ο Ολυμπιακός έμεινε να παλεύει με τις χίμαιρες...
Σχετικό βεβαίως είναι τούτο, διότι στην κρίσιμη στιγμή εμφανίστηκε ο Σπανούλης που εξόρυξε το killer instinct του και ισοφάρισε, αλλά, διάβολε, σχετικά είναι όλα σε μια σειρά τεσσάρων αγώνων στην οποία ο ένας κρίθηκε στην παράταση και το άθροισμα των διαφορών φτάνει με το ζόρι τους 19 πόντους!
Το έλλειμμα του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός το είχε για περίσσευμα! Ο Διαμαντίδης παίζει πλέον με τη σιγουριά, την αυτοπεποίθηση (της υπεροχής του) και κυρίως με ένα στιλ easy going, που του επιτρέπει να κάνει τα δύσκολα (να φαίνονται) εύκολα. Ο Μπατίστ βάζει... κώλο στα σκριν, αλλά βάζει και τα χέρια του, εκεί όπου δεν φτάνουν των αλλονών, με αποκορύφωμα το επιθετικό ριμπάουντ το οποίο γράπωσε 62 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη και έγινε το όχημα του 70-73. Εκεί, σε αυτό το δίπολο, είχαν τελειώσει οι «ήρωες» του Ομπράντοβιτς την προπερασμένη Κυριακή, αλλά χθες από εκεί ακριβώς άρχιζαν και (για να επιστρέψω στην «καραμέλα» των Λέικερς) ο καθένας εξ αυτών των supporters μπορεί να βάζει τον εαυτό του στη θέση του επτάκις πρωταθλητή του ΝΒΑ και (επονομαζόμενου «Big Shot Rob») Ρόμπερτ Χόρι!
Ο Άλεξ Μάριτς πιθανότατα αδικείται από τον χαρακτηρισμό του ως «τρίτου ανθρώπου», σίγουρα πάντως έκλινε την πλάστιγγα υπέρ του Παναθηναϊκού, εισβάλλοντας στον αγωνιστικό χώρο με περίσσια ορμή και (την αποθηκευμένη από τη χειμερία νάρκη του) ενέργεια. Την ίδια στιγμή ο Ομπράντοβιτς πήρε λύσεις και από όλο το υπόλοιπο supporting cast, όχι κατ' ανάγκην σε πόντους αλλά σε πολλές δουλειές: το τρίποντο του αφανούς Φώτση για το 68-71, τα ποσταρίσματα του Καϊμακόγλου, το λέι απ του Καλάθη στην επαναφορά από τη base line, μικρά αλλά κάμποσα και εντέλει σπουδαία πράγματα...
Στο τέλος της βραδιάς, το υψηλό φρόνημα (προϊόν του 35-0 overall στις εγχώριες διοργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου του 3-0 επί του Παναθηναϊκού) με το οποίο οπλίστηκε ο Ολυμπιακός απέβη άσφαιρο πυρ! Ο πρωταθλητής Ευρώπης με ένα... ντου αλά Μπαρτσελόνα, πήρε αυτό που γενικώς είναι –και στα ελληνικά στεγανά γίνεται ακόμη περισσότερο– το μείζον: το πλεονέκτημα έδρας και όλα τα παρελκόμενά του...
Στα προηγούμενα ματς ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα τα pick ’n’ roll και τον υψηλό δείκτη δημιουργικότητας του Παναθηναϊκού. Χθες ωστόσο, οι «πράσινοι» είχαν τις αντίστοιχες απαντήσεις και συν τοις άλλοις οι γηπεδούχοι κατά 33 εκατοστιαίες μονάδες στο ποσοστό ευστοχίας τους στα δίποντα. Επ’ αυτού, cherchez la... zone: η ζώνη προσαρμογής που αποτέλεσε το άρμα μάχης του Παναθηναϊκού στην πορεία του προς τον θρόνο της Ευρωλίγκας και τέθηκε πάλι σε λειτουργία χθες το βράδυ, μαζί με την ικανότητά του να διαβάζει καλά τις φάσεις στην επίθεση, να κτυπά στα αδύνατα σημεία του αντιπάλου και να διαχειρίζεται τις λεπτομέρειες ενός κλειστού και αμφίρροπου ματς.
Πηγή: http://www.gazzetta.gr/article/item/197252-e-axia-ton-supporters
Από την εποχή του three-peat των Λέικερς, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, μου έχει μείνει μια έκφραση που έγινε τότε πολύ της μόδας, διότι τη χρησιμοποιούσαν συνεχώς ο Τζάκσον, ο Κόμπε και ο Σακίλ: το περιβόητο supporting cast, που είναι απαραίτητο για να πλαισιώσει τις μεγάλες πριμαντόνες, οι οποίες προφανώς δεν θα υιοθετούσαν ποτέ τη δεδηλωμένη επιθυμία της ντίβας Γκρέτα Γκάρμπο «να μείνω μόνη μου»!Έντεκα βράδια πριν από τη χθεσινή αυλαία των τελικών, στο Ελληνικό, έγραφα εδώ ότι όλο το ζουμί για τον Ολυμπιακό δεν ήταν ούτε ο MVP Tεόντοσιτς, ούτε ο (θεωρούμενος ως αδικημένος της σχετικής ψηφοφορίας) Μπουρούσης, αλλά ο Μαυροκεφαλίδης: ο τρίτος άνθρωπος, ντε! Τότε ο Λουκάς έβαλε πλάτη στους δύο πυλώνες της ομάδας του και συνάμα έβαλε και 16 πόντους και εντέλει την υπογραφή του στην κατάκτηση του τροπαίου. Ήταν η ειδοποιός διαφορά, που μαθαίναμε από μικροί στο σχολείο...
Χθες το βράδυ στο Νέο Φάληρο, ο Μαυροκεφαλίδης δεν είχε ούτε το καθαρό μάτι, του οποίου την ύπαρξη θεώρησε αυτονόητη ο Ντούντα στη συνέντευξη Τύπου της Τρίτης, αλλά ούτε και το αγριεμένο που υποσχέθηκε ο ίδιος. Ο περιβόητος τρίτος άνθρωπος και οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας (τύπου Έρτσεγκ, Χαλπερίν, Μαυροκεφαλίδη) που του περίσσευαν στα προηγούμενα τρία ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, δεν πήραν βίζα για τον αγωνιστικό χώρο και ο Ολυμπιακός έμεινε να παλεύει με τις χίμαιρες...
Σχετικό βεβαίως είναι τούτο, διότι στην κρίσιμη στιγμή εμφανίστηκε ο Σπανούλης που εξόρυξε το killer instinct του και ισοφάρισε, αλλά, διάβολε, σχετικά είναι όλα σε μια σειρά τεσσάρων αγώνων στην οποία ο ένας κρίθηκε στην παράταση και το άθροισμα των διαφορών φτάνει με το ζόρι τους 19 πόντους!
Το έλλειμμα του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός το είχε για περίσσευμα! Ο Διαμαντίδης παίζει πλέον με τη σιγουριά, την αυτοπεποίθηση (της υπεροχής του) και κυρίως με ένα στιλ easy going, που του επιτρέπει να κάνει τα δύσκολα (να φαίνονται) εύκολα. Ο Μπατίστ βάζει... κώλο στα σκριν, αλλά βάζει και τα χέρια του, εκεί όπου δεν φτάνουν των αλλονών, με αποκορύφωμα το επιθετικό ριμπάουντ το οποίο γράπωσε 62 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη και έγινε το όχημα του 70-73. Εκεί, σε αυτό το δίπολο, είχαν τελειώσει οι «ήρωες» του Ομπράντοβιτς την προπερασμένη Κυριακή, αλλά χθες από εκεί ακριβώς άρχιζαν και (για να επιστρέψω στην «καραμέλα» των Λέικερς) ο καθένας εξ αυτών των supporters μπορεί να βάζει τον εαυτό του στη θέση του επτάκις πρωταθλητή του ΝΒΑ και (επονομαζόμενου «Big Shot Rob») Ρόμπερτ Χόρι!
Ο Άλεξ Μάριτς πιθανότατα αδικείται από τον χαρακτηρισμό του ως «τρίτου ανθρώπου», σίγουρα πάντως έκλινε την πλάστιγγα υπέρ του Παναθηναϊκού, εισβάλλοντας στον αγωνιστικό χώρο με περίσσια ορμή και (την αποθηκευμένη από τη χειμερία νάρκη του) ενέργεια. Την ίδια στιγμή ο Ομπράντοβιτς πήρε λύσεις και από όλο το υπόλοιπο supporting cast, όχι κατ' ανάγκην σε πόντους αλλά σε πολλές δουλειές: το τρίποντο του αφανούς Φώτση για το 68-71, τα ποσταρίσματα του Καϊμακόγλου, το λέι απ του Καλάθη στην επαναφορά από τη base line, μικρά αλλά κάμποσα και εντέλει σπουδαία πράγματα...
Στο τέλος της βραδιάς, το υψηλό φρόνημα (προϊόν του 35-0 overall στις εγχώριες διοργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου του 3-0 επί του Παναθηναϊκού) με το οποίο οπλίστηκε ο Ολυμπιακός απέβη άσφαιρο πυρ! Ο πρωταθλητής Ευρώπης με ένα... ντου αλά Μπαρτσελόνα, πήρε αυτό που γενικώς είναι –και στα ελληνικά στεγανά γίνεται ακόμη περισσότερο– το μείζον: το πλεονέκτημα έδρας και όλα τα παρελκόμενά του...
Στα προηγούμενα ματς ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα τα pick ’n’ roll και τον υψηλό δείκτη δημιουργικότητας του Παναθηναϊκού. Χθες ωστόσο, οι «πράσινοι» είχαν τις αντίστοιχες απαντήσεις και συν τοις άλλοις οι γηπεδούχοι κατά 33 εκατοστιαίες μονάδες στο ποσοστό ευστοχίας τους στα δίποντα. Επ’ αυτού, cherchez la... zone: η ζώνη προσαρμογής που αποτέλεσε το άρμα μάχης του Παναθηναϊκού στην πορεία του προς τον θρόνο της Ευρωλίγκας και τέθηκε πάλι σε λειτουργία χθες το βράδυ, μαζί με την ικανότητά του να διαβάζει καλά τις φάσεις στην επίθεση, να κτυπά στα αδύνατα σημεία του αντιπάλου και να διαχειρίζεται τις λεπτομέρειες ενός κλειστού και αμφίρροπου ματς.
Πηγή: http://www.gazzetta.gr/article/item/197252-e-axia-ton-supporters
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου